Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Γιάννη Καντέλη
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει τον Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας αποδεικνύει την πρόθεση του να προτάξει την ενότητα της κεντροδεξιάς παράταξης, τη συσπείρωση της ΝΔ και την αξιοποίηση των στελεχών που προέρχονται από αυτήν. Διόλου τυχαίο, αφού τους τελευταίους μήνες ο Πρωθυπουργός αφιέρωσε πολύ χρόνο για να ακούσει τις απόψεις των βουλευτών του, αφού συνάντησε προσωπικά στο γραφείο του πολλούς εξ αυτών, τις ανησυχίες κομματικών στελεχών για τον αντίκτυπο που είχαν στη βάση συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και μελέτησε προσεκτικά τα ποιοτικά στοιχεία ερευνών που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα αυτό. Το συμπέρασμα ήταν πως έπρεπε να βρεθεί ξανά η ισορροπία ανάμεσα στην διεύρυνση προς το κέντρο και τα προτάγματα του συντηρητικού κομματιού της ΝΔ.
«Ο Μητσοτάκης είναι πρόεδρος της ΝΔ και πάντα λαμβάνει υπόψιν του τα μηνύματα της βάσης, όπως έχει αποδείξει και τα προηγούμενα χρόνια», σημειώνει στην ΤΡ στενός συνεργάτης του και στο ερώτημα αν είναι η πρώτη υποχώρηση του στα θέλω του κόμματος απαντά πως «ποτέ δεν στάθηκε απέναντι απ’ αυτό». Ωστόσο, είναι γεγονός πως η ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών τραυμάτισε αυτή τη σχέση και αρκετά στελέχη αποδίδουν σε αυτό ένα μέρος της υποχώρησης των ποσοστών που έλαβε στις ευρωεκλογές. Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας που έγινε τον περασμένο Ιούνιο, αμέσως μετά τις εκλογές, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση της κ. Σακελλαροπούλου από το Προεδρικό Μέγαρο.
Εκεί, βουλευτές του κόμματος ζήτησαν ανοιχτά να μην ανανεωθεί η θητεία της, υποστηρίζοντας ότι η συμμετοχή της στο πάρτι για την ψήφιση του νομοσχεδίου που είχε διχάσει την κοινωνία δεν άρμοζε με τον ρόλο της ως ΠτΔ.
Ακολούθησε ένα μεγάλο διάστημα ζυμώσεων στο κυβερνητικό επιτελείο με αντικείμενο την κάλυψη του χάσματος που είχε δημιουργηθεί μεταξύ της κοινοβουλευτικής ομάδας και της Ηρώδου Αττικού. Η επιλογή μίας κεντροδεξιάς υποψηφιότητα κέρδιζε διαρκώς έδαφος και εξετάστηκε με προσοχή ποιοι πληρούν τα κριτήρια. Είναι γεγονός πως στο τραπέζι υπήρχε το όνομα του Νίκου Δένδια, έχοντας πολλούς υποστηρικτές, όμως η άρνηση του ίδιου όπως αποτυπώθηκε επανηλλειμμένα σε συνεντεύξεις του, να μετακομίσει στο Προεδρικό Μέγαρο, αποστρατευόμενος επί της ουσίας από την μάχιμη πολιτική οδήγησε στον Κώστα Τασούλα. Για πολλούς στο περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη ήταν η καλύτερη επιλογή, κάτι που αποδείχτηκε πως πιστεύει και ο ίδιος. Στα μέσα Οκτωβρίου, σύμφωνα με πληροφορίες της ΤΡ, ήταν η μόνη ρεαλιστική επιλογή που υπήρχε στο πρωθυπουργικό μπλοκάκι. Η προέλευση του από τα «σπλάχνα» της παράταξης, οι αναφορές του στον Ευάγγελο Αβέρωφ, του οποίου θεωρείται πολιτικό τέκνο, η αποδοχή του από όλες τις «φυλές» της ΝΔ και η ευρύτερη αποδοχή του από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου τον κατέστησαν τον ιδανικό υποψήφιο.
Όμως, τίποτα δεν είχε κλειδώσει. Στο πρωθυπουργικό γραφείο επανήλθαν οι εισηγήσεις ορισμένων στελεχών για ανανέωση της θητείας της κ. Σακελλαροπούλου, με το επιχείρημα ότι είχε επιτελέσει το καθήκον της και δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος για την αντικατάσταση της. Παρά την επιμονή τους δεν έπεισαν τον κ. Μητσοτάκη. Σε αυτό συνέβαλε πως βουλευτές είχαν διαμηνύσει πως θα την καταψηφίσουν, ενώ ουδείς μπορούσε να προσδιορίσει τον ακριβή αριθμό όσων θα συντάσσονταν μαζί τους. «Η καταψήφιση του κ. Παυλόπουλου από τον κ. Μητσοτάκη τους δίνει το περιθώριο να το πράξουν χωρίς παρενέργειες», ανέφερε στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού στην ΤΡ το κρίσιμο εκείνο διάστημα. Ταυτόχρονα, το «αντάρτικο» βουλευτών του κόμματος με την κατάθεση ερωτήσεων και η διαγραφή Σαμαρά απαιτούσαν ενωτικές κινήσεις, βάζοντας οριστικά τελεία στις όποιες φιλοδοξίες της Προέδρου.
Το μόνο πρόσωπο από την κεντροαριστερά που εξετάστηκε σοβαρά, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Θα κέρδιζε τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ, διέθετε τα χαρακτηριστικά που αναζητούσε ο Πρωθυπουργός και θα προσέφερε ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση στον χώρο του κέντρου, σύμφωνα με τους εισηγητές της πρότασης. Όμως, άλλα στελέχη κοντά στον κ. Μητσοτάκη επιχειρηματολόγησαν υπέρ της ανάγκης για κεντροδεξιό υποψήφιο και θύμισαν ότι ο κ. Βενιζέλος είχε εγκαλέσει σε κρίσιμα θέματα την κυβέρνηση. Επίσης, μία τέτοια υποψηφιότητα θα έδινε το άλλοθι στα κόμματα που κινούνται στα άκρα να υποστηρίξουν ότι οικοδομείται μέσω του Προεδρικού μία νέα συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2027. Τα επιχειρήματα αυτά κέρδισαν το άτυπο ντιμπέιτ και έτσι με την αυγή του 2025 ο κ. Μητσοτάκης κλείδωσε την πρόταση του κ. Τασούλα. Οι εξελίξεις δρομολογήθηκαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο, όταν συναντήθηκαν οι δύο άνδρες και ο Ηπειρώτης πολιτικός θα εκλεγεί στις 12 Φεβρουαρίου Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η δήλωση στήριξης του Αντώνη Σαμαρά, παρά τις διαφωνίες που, όπως λέει, συνεχίζει να έχει σε κορυφαία ζητήματα, αποδεικνύει πως η καλά ζυγισμένη κίνηση του κ. Μητσοτάκη αποδίδει άμεσα αποτελέσματα στην πολιτική σκακιέρα.
Το σετ κινήσεων του κ. Μητσοτάκη ολοκληρώνεται την Τετάρτη με την εκλογή του Νικήτα Κακλαμάνη στην Προεδρία της Βουλής, όπου θα διαδεχθεί τον κ. Τασούλα. Ένα στέλεχος που επίσης διαθέτει ισχυρές αναφορές στο κόμμα, ενώ δεν δίστασε στο παρελθόν να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση εκφράζοντας τη λεγόμενη λαϊκή δεξιά. Μία σειρά επιλογών που έχουν αναμφισβήτητα παραταξιακό πρόσημο και θωρακίζουν την κυβέρνηση στα δεξιά της, κερδίζοντας χρόνο για την υλοποίηση και απόδοση του προγράμματος της.
«Εξισορροπεί την πλάστιγγα που είχε γύρει πολύ προς το κέντρο», σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, που σημειώνουν με νόημα πως «ο Πρωθυπουργός λαμβάνει υπόψιν του τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου οι ψηφοφόροι κινούνται σε συντηρητική κατεύθυνση». Άλλωστε, άλλες πηγές από το περιβάλλον του, εξηγούν ότι η κυβέρνηση διαθέτει ένα ισχυρό «οπλοστάσιο πολιτικών» που απευθύνεται στο κέντρο και δεν κινδυνεύει να χάσει την πρωτοκαθεδρία της σε αυτό «ειδικά όταν το ΠΑΣΟΚ αντιγράφει τις κακές μέρες του ΣΥΡΙΖΑ».
