«Οι κατηγορούμενοι τέλεσαν τις πράξεις για τις οποίες απαλλάχθηκαν και έπρεπε να καταδικαστούν» έκρινε, η εισαγγελέας Πρωτοδικών Αγγελική Τριανταφύλλου, η οποία άσκησε έφεση κατά των αθωώσεων του πατρός Αντωνίου και συγκατηγορουμένων του, στην υπόθεση της ψυχικής και σωματικής κακοποίησης παιδιών, τροφίμων σε δομές της Κιβωτού του Κόσμου.
«Εσφαλμένη εκτίμηση του υλικού»
Με την έφεση της, η εισαγγελέας αποδίδει στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο «εσφαλμένη εκτίμηση του υλικού» όσον αφορά το αθωωτικό σκέλος της απόφασης του για τον ιδρυτή της Κιβωτού του Κόσμου που δικάστηκε με επτά εργαζόμενους στις δομές, ως ηθικός αυτουργός σειράς κακοποιητικών και βάναυσων συμπεριφορών σε βάρος ανήλικων τροφίμων.
Η εισαγγελική λειτουργός ζητά να δικαστούν εκ νέου στον δεύτερο βαθμό οι κατηγορούμενοι που αθωώθηκαν για πράξεις σκληρότατων συμπεριφορών σε βάρος ανήλικων τροφίμων σε δομές της Κιβωτού, κρίνοντας πως το δικαστήριο προχώρησε σε αθωώσεις «κατά εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού».
Στην καταληκτική της σκέψη, μετά την παράθεση στοιχείων, η εισαγγελική λειτουργός αναφέρει πως
«οι κατηγορούμενοι τέλεσαν τις αποδιδόμενες σε αυτούς πράξεις για τις οποίες απαλλάχθηκαν και κατά συνέπεια έπρεπε να κηρυχτούν ένοχοι και να καταδικαστούν στην ανάλογη ποινή».
Κατά την άποψη της κ. Τριανταφύλλου:
πληθώρα στοιχείων καταδεικνύουν πως τα φιλοξενούμενα παιδιά ήταν θύματα βαριών καταναγκαστικών εργασιών και μάλιστα «σε ακραίες συνθήκες» και με τιμωρητικές πρακτικές.
Τα παιδιά υποχρεώνονταν σε βαριές εργασίες σε ακραίες συνθήκες
Όπως επισημαίνει η εισαγγελέας, προκειμένου να καταδείξει εσφαλμένη κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, από στοιχεία και μαρτυρίες της αποδεικτικής διαδικασίας προκύπτει καθαρά, ότι παιδιά υποχρεώνονταν να κάνουν βαριές εργασίες, όπως γεωργικές, με χρήση επικίνδυνων εργαλείων για πολλές ώρες και εν μέσω ακραίων συνθηκών, όπως αφόρητης ζέστης.
Μάλιστα αναφέρει πως η γεωργική Σχολή της Κιβωτού, δεν ήταν καν σχολή, αλλά «απλό πρόσχημα που διευκόλυνε στο να αποκρύπτεται και να δικαιολογείται η υπαγωγή των παιδιών συλλήβδην και χωρίς καν να ερωτηθούν, στο καθεστώς αναγκαστικής και εξαντλητικής εργασίας».
Για την εργασία τους αυτή, σημειώνει η εισαγγελική λειτουργός, τα παιδιά αμείβονταν με κουπόνια ελάχιστου αντιτίμου.
Τιμωρητικές πρακτικές
Επισημαίνει επίσης, πως η «τακτική» των υπευθύνων για τις περιπτώσεις παιδιών που δεν σημείωναν «καλές επιδόσεις» ήταν ο εξαναγκασμός τους να εργάζονται περισσότερο από άλλους, ενώ συμπληρώνει πως οι επίμαχες πρακτικές ενισχύουν «τα στοιχεία ιδρυματισμού και της αποκοπής των παιδιών σε πρόσβαση σε ουσιαστικές δεξιότητες».
Αναφερόμενη στην απαλλαγή των κατηγορουμένων για πράξεις που αφορούν τιμωρίες απομόνωσης τεσσάρων παιδιών, η κ. Τριανταφύλλου θεωρεί ότι στο δικαστήριο εισφέρθηκαν στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «η απομόνωση αποτελούσε ένα μέτρο σωφρονισμού της δομής».
Να σημειωθεί ότι πριν λίγες ημέρες, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο έκρινε ένοχο τον πατέρα Αντώνιο και τέσσερις εργαζόμενους σε δομές της Κιβωτού για συγκεκριμένες πράξεις, επιβάλλοντας στον κληρικό συνολική ποινή 4 ετών και 3 μηνών και ποινές από 17 έως και 40 μήνες στους υπόλοιπους.
