* Του Σωτήρη Πολύζου
Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι μερικές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται ως… «φάρσα» ή ως κακόγουστο αστείο. Έτσι και μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, με το «αντάρτικο» του πρώην πρωθυπουργού και βουλευτή Μεσσηνίας Αντώνη Σαμαρά, που οδήγησε στην απόφαση του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη να τον θέσει εκτός κόμματος, έρχεται στη μνήμη μας το «οδυνηρό» 1993. Τότε που είχαμε έναν ισχυρό πρωθυπουργό των Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο του, αλλά και ένα ΠΑΣΟΚ να «ανεβαίνει»
Τότε, ένας Σαμαράς πάλι, υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον πρωθυπουργό που τον έκανε υπουργό Εξωτερικών, με τα «καμώματά» του και νιώθοντας παραπάνω «πατριώτης» από οποιονδήποτε άλλον, «έριξε» το ίδιο του το κόμμα από την κυβέρνηση. Ίδρυσε δικό του κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη, «χαρίζοντας» στο ΠΑΣΟΚ και στον Ανδρέα Παπανδρέου τη νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Φυσικά, οι εποχές αλλάζουν αλλά μερικές φορές τα πρόσωπα μένουν ίδια και ας μοιάζουν πλέον «γραφικά» στα μάτια του κόσμου. Μιλάμε για τον ίδιο Σαμαρά, τον Αντώνη Σαμαρά του 1993, που έρχεται το 2024 να σηκώσει «ανάστημα» και να «μιλήσει για όλα αυτά που απασχολούν την Ελλάδα», ως αυτόκλητος σωτήρας, αφού έχει επιστρέψει, μετά βαΐων και κλάδων, στη Νέα Δημοκρατία που τον έκανε βουλευτή, υπουργό, αρχηγό και μετέπειτα πρωθυπουργό.
Εδώ και καιρό ο κ. Σαμαράς αφού αμφισβητεί συνολικά την κυβερνητική πολιτική, τον ίδιο τον πρωθυπουργό και φτάνει στο σημείο να εκφράζει δημόσια την άκρως «πατριωτική» θέση για αποπομπή του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, κάνοντας λόγο για μειοδοσία στα εθνικά θέματα, αναρωτιέται στη συνέχεια που κάνει λάθος.
Το λάθος, λοιπόν, κύριε Σαμαρά, με όλο τον σεβασμό, είναι ότι δεν έχετε καταλάβει ή μάλλον δεν θέλετε να καταλάβετε, ότι ένας σώφρων πολιτικός άνδρας ξέρει πότε πρέπει να αποχωρεί, με ψηλά το κεφάλι, είτε επειδή έφτασε το πλήρωμα του χρόνου είτε επειδή διαφωνεί με το κόμμα ή τα πρόσωπα που βρίσκονται στο «τιμόνι», σεβόμενος την επιλογή του ελληνικού λαού, που εκφράζεται μέσα από τις εκλογές και μόνο.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε λοιπόν. Έστω και με αυτόν τον τρόπο για τον κύριο Σαμαρά, που ο ίδιος επέλεξε. Η εποχή της κάθε «Πολιτικής Άνοιξης» και των προσωπικών τακτικισμών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει τον καθένα για τις επιλογές του και τα όσα, καλά η κακά, προσέφερε στον τόπο.
