Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Στις αρχές της εβδομάδας πέρασε από μπροστά μου μια δήλωση του Κυριάκου Πιερρακάκη.
Ο Υπουργός Παιδείας, ανέφερε με υπερηφάνεια πως οι αποβολές στα σχολεία, σε μαθητές που κρατούσαν κινητό τηλέφωνο ενώ κάτι τέτοιο απαγορεύεται, έχουν ξεπεράσει τις 6000.
Δε σας κρύβω πως στην αρχή σάστισα. Σκέφτηκα:
– «Μήπως να επιστρέψει και η βέργα;».
– «Να ρίχνουμε και κανέναν βούρδουλα για να είμαστε πιο περήφανοι;»
– «Ποδιά και πηλίκιο θα ξαναφορέσουμε στα παιδιά;»
– «Με τους τεντιμπόηδες τι γίνεται;»
Όμως το ξανασκέφτηκα. Πιο σοβαρά!
Πέραν της αναντίρρητης αλήθειας, πως στη ζωή υπάρχουν όρια και πλαίσια που πρέπει να τα τηρούμε αναλόγως με το που βρισκόμαστε, υπάρχουν δυο παράμετροι -πολύ σημαντικότερες- που δικαιολογούν απολύτως την υπερηφάνεια της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας.
Πρώτον, για να επιβληθούν 6000 αποβολές, σημαίνει πως ισάριθμοι, πιθανότατα, καθηγητές συμμερίζονται την αναγκαιότητα του μέτρου.
Άρα, το Υπουργείο υιοθέτησε μίαν απαίτηση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Και αυτό κάτι λέει…
Δεύτερον, σε τούτο τον τόπο έχουμε μάθει δυο πράγματα.
Πρώτα να θεσπίζονται νόμοι και έπειτα να μη τηρούνται. Εδώ όμως, η απόφαση που ελήφθη τηρήθηκε και αυτό αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη που δεν είναι καθόλου αυτονόητη στα χώματα μας, αφού «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε».
Να δεις λοιπόν που κάτι πράγματι αρχίζει και αλλάζει…
