Στις 23 Ιουλίου 1952, τίθεται σε ισχύ η Συνθήκη των Παρισιών, με την οποία ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα.
Δυο χρόνια νωρίτερα, στις 9 Μαϊου του 1950 ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν, παρουσίασε την περίφημη διακήρυξή του, με την οποία πρότεινε την δημιουργία της ΕΚΑΧ, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.
Η ΕΚΑΧ, της οποίας ιδρυτικά μέλη ήταν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, ήταν ο πρώτος από μια σειρά υπερεθνικών ευρωπαϊκών θεσμών που τελικά μετεξελίχθηκαν στη σημερινή “Ευρωπαϊκή Ένωση”.
Σημειώνεται, ότι το 1950, τα κράτη της Ευρώπης προσπαθούσαν ακόμη να επουλώσουν τις πληγές τους από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο οποίος είχε λήξει πέντε χρόνια πριν.
Αποφασισμένες να αποτρέψουν την επανάληψη ενός τέτοιου φρικτού πολέμου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατέληξαν στο ότι η από κοινού διαχείριση της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα θα καθιστούσε στο μέλλον έναν πόλεμο μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας – όπως επί λέξει αναφέρεται στη διακήρυξη – “όχι μόνον αδιανόητο αλλά και υλικά αδύνατο”.
Επικράτησε ο συλλογισμός, και ορθά, ότι η συγχώνευση οικονομικών συμφερόντων θα βοηθούσε στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την ενοποίηση της Ευρώπης.
Η προσχώρηση στην ΕΚΑΧ ήταν ανοικτή και σε άλλες χώρες.
Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση
