Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Του Δρ Κωνσταντίνου Μπούρα
https://konstantinosbouras.gr
Η ενσυναίσθηση είναι σίγουρα ένα προσόν για κάθε έναν (για κάθε μία, για κάθε ένα άτομο) που ασχολείται με τα κοινά κι επηρεάζει με την παρουσία, με το έργο, με τον βίο-πολιτεία του την λεγομένη «περιρρέουσα ατμόσφαιρα», μέσα στην οποία κινούνται τα κοσμικά ρεύματα ως ερπετόμορφα ιριδίζοντα πομφολυγικά φαινόμενα με ουσιαστικές προεκτάσεις.
Η χρησιμότητα τής Τέχνης και δη της Λογοτεχνίας (όταν κι εφ’ όσον ερωτοτροπεί με το υπερβατικό κι αποσκοπεί στο «Υψηλόν» – κατά Λογγίνον) έγκειται ακριβώς σε αυτή την ανεπαίσθητη, αδιόρατη, ανυπολόγιστη, απροσμέτρητη επίδραση στη Συλλογική Συνειδητότητα χρησιμοποιώντας πολύτιμα στοιχεία από την προαιώνια παρακαταθήκη τού Συλλογικού Ασυνειδήτου.
Πήγα κι εγώ λοιπόν στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στο Χαλάνδρι (Καλογρέζης 14) να δω εκ του σύνεγγυς και να εξετάσω με κριτικό μεγεθυντικό φακό την ομαδική έκθεση έργων του φίλου μου Γιώργου Γκέλμπεση, της Ειρήνης Λιούμη και του Μίλτου Κοτσώνη.
Το αποτέλεσμα με κατέπληξε. Για όσες και όσους ενδιαφέρονται, η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 20 Ιουλίου 2024.
Ένας από τους εκδότες των πολύτοκων και πολύχρονων (ως προς την κυοφορία τους) ποιητικών μου συλλογών είναι και ο Γιώργος Γκέλμπεσης. Από τις «Εκδόσεις των Φίλων» κυκλοφορεί το βιβλίο μου «Τρία Άλφα μία Ήττα κι ένα Ωμέγα» (2017).
Εκεί πρόσεξα πρώτη φορά την τελειοθηρία τού όντος που εκδίδει επίσης δύο επιδραστικά, εμβληματικά περιοδικά: την «Νέα Ευθύνη» και το «Κοράλλι». Ο εκδοτικός του οίκος είναι πόλος έλξης και τόπος συνάντησης καλλιτεχνών, λογοτεχνών, διανοουμένων, καθηγητών, διπλωματών και άλλων συνδημιουργών τής απαραίτητης πολιτιστικής ζύμωσης, χάρη στην οποία ελπίζουμε σε μια καινούργια, καινοφανή Αναγέννηση.
Η παραστατικότητα στη Τέχνη επηρεάζει και την συγγραφή, αφού τα αφηγηματικά ποιήματα προσφέρουν το χωροχρονικό πεδίο στον αναγνώστη προκειμένου να επικοινωνήσει διαδραστικά με το «ποίημα» και να το αφομοιώσει μεταβολίζοντάς το σε χρήσιμα, «θρεπτικά» πνευματικά συστατικά, πολύτιμα για την συνολική Υγεία.
Ήδη η περιπέτεια τού να εκδίδεις και να κυκλοφορείς ποίηση σήμερα σε καθιστά ηρωικό (σε διεθνές επίπεδο). Έτσι η τριπλή ιδιότητα βιβλιόφιλου εκδότη, «επαρκούς αναγνώστη» κι αυτοτελούς, εμπνευσμένου, πρωτότυπου εικαστικού αποτελεί σχεδόν πρωτοτυπία για τα Ελληνικά Γράμματα.
Ο Γιώργος Γκέλμπεσης ζωγραφίζει όπως κρίνει, όπως παρατηρεί εξονυχιστικά (ως μέσα από μεγεθυντικό φακό) το εξωτερικό τοπίο στην κάθε του λεπτομέρεια προκειμένου να το αποτυπώσει ως εσωτερική ευτοπία υψίστης ευκρίνειας.
Πέτρες, βότσαλα, άνθη, νεκρές φύσεις, αγάλματα από την Κλασική Εποχή, νοσταλγία για το απτό, το αυθεντικό, το Επιστητό, πριν από κάθε μοντερνισμό ή μεταμοντερνισμό. Αυτό είναι το ιδεολογικό, καλλιτεχνικό, αισθητικό του στίγμα. Ζωγραφίζει ως μετεξελιγμένη κβαντική ίριδα.
Τα όρθια άδεια μπουκάλια στις ελαιογραφίες του μοιάζουν με συμβολικά τοτέμ αγνώστου φυλής.
Το νερό στο γυάλινο ποτήρι γυαλίζει σαν να πέφτει πάνω του ένα αρχετυπικό άϋλο Φως.
Ο ίδιος ο Γιώργος Γκέλμπεσης, διατηρεί τη συνέπεια, τη συνέχεια, τη συνοχή τού πολύπλευρου εικαστικού ποιητικού του οράματος. Δεν εξιδανικεύει την πραγματικότητα. Την παρατηρεί, την ταξινομεί, την κατατάσσει σε είδη.
Το ίδιο πράττει και με τους ποιητές του. Υπερισχύει όμως η καλόγνωμη ματιά, η ευγένεια τής εκπαιδευμένης ψυχής του, της εξειδικευμένης στο Καλό κι Αγαθό.
