Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
«Είσαι ό,τι να’ ναι, φοβάμαι», λέει ένα λαϊκό άσμα, το οποίο προφανώς οι δημιουργοί του το ηχογράφησαν για να διασκεδάζει ο κόσμος, να πίνει και κανένα ποτό παραπάνω, να σπάει πιάτα και να ραίνει με άνθη τους αοιδούς των νυχτερινών κέντρων. Ποιος να τους το έλεγε, πως οι στίχοι θα ταίριαζαν «γάντι» σε κάτι δημοσκοπήσεις «μπουμπούκια».
Για να είμαι ξεκάθαρος από την αρχή, δεν είναι λίγες οι φορές που «πέσαμε από τα σύννεφα» με τα αποτελέσματα των μετρήσεων. Να σας θυμίσω στις τελευταίες εθνικές εκλογές, τον περασμένο Μάιο, που κανείς δεν είχε προβλέψει τις 20 μονάδες που έριξε στο «κεφάλι» η ΝΔ στους πολιτικούς της αντιπάλους.
20 μονάδες τις ακούς, περπατώντας στο δρόμο από τα … μπαλκόνια. Δεν χρειάζονται μετρήσεις.
Και όμως όλοι αστόχησαν. Άλλοι παραδέχτηκαν τις δυσκολίες των ερευνών, άλλοι τα έριξαν στα μεθοδολογικά εργαλεία, άλλοι κρύφτηκαν πίσω από τις απίθανες δηλώσεις Κατρούγκαλου, λέγοντας πως από μόνες τους άλλαξαν το κλίμα, μέχρι και ότι φοβήθηκαν να πουν τα πορίσματα των ερευνών τους, ισχυρίστηκαν κάποιοι. Ότι είχαν τέτοια δεδομένα δηλαδή στα χέρια τους και τα «έκρυψαν».
Και μετά τι; Τους φώναξε κάποιος να μάθει το «γιατί»; Να ζητήσει εξηγήσεις; Να τους βάλει «χέρι»; Να ρωτήσει «τι γίνεται βρε αδελφέ»;
Διότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι για «να περνάμε την ώρα μας». Διαμορφώνουν κλίμα και συνειδήσεις. Κατευθύνουν τον κόσμο από εδώ ή από εκεί. Δημιουργούν ζυμώσεις σε πολιτικά γραφεία αλλά και μέσα στην κοινωνία. Δεν είναι «παίξε – γέλασε».
Κάπως έτσι φθάσαμε στις ευρωεκλογές, για να ζήσουμε μια από τα ίδια. Και να δούμε κάτι απίστευτες δημοσκοπήσεις τις τελευταίες ημέρες που –όπως αποδείχθηκε- δεν έπεσαν μέσα σε τίποτα. Διότι όταν «φαβορί» μένουν στην απ΄ έξω, ενώ «άφαντοι» εκλέγονται μπροστά – μπροστά και άνετα, κάτι δεν πάει καλά.
Και επειδή εμείς είμαστε καλοπροαίρετοι άνθρωποι, αναρωτιόμαστε: «Τι νόημα έχουν τέτοιες έρευνες κοινού;», «Πόσο χαρούμενοι έμειναν αυτοί που τις παρήγγειλαν;», «Θα κληθούν να απαντήσουν για τα επιστημονικά τους εργαλεία όσοι τις πραγματοποίησαν».
Είναι χαρακτηριστικό πως έρευνα κοινού έδειχνε, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, πως οι «γαλάζιοι» που θα έπαιρναν ψήφο εμπιστοσύνης (διαλέξαμε τους 9 πρώτους – 7 εξελέγησαν) θα ήταν οι:
• Ελίζα Βόζενμπεργκ 36,5%
• Φρέντι Μπελέρης 30,7%
• Βαγγέλης Μειμαράκης 21,6%
• Δημήτρης Τσιόδρας 21,2%
• Γιώργος Αυτιάς 19,2%
• Βασίλης Κοντοζαμάνης 16,9%
• Μαρία Σπυράκη 16,5%
• Στέλιος Κυμπουρόπουλος 16,4%
• Πύρρος Δήμας 15,7%
Τα αποτελέσματα γνωστά. Ο Γιώργος Αυτιάς έκοψε πρώτος το νήμα και με διαφορά. Ο Μειμαράκης δεν ήρθε τρίτος αλλά δεύτερος. Η Βόζεμπεργκ δεν ήρθε πρώτη αλλά τρίτη. Ο Μπελέρης εξελέγη ψηλά, τέταρτος, όχι όμως δεύτερος. Ο Δημήτρης Τσιόδρας δεν ήρθε τέταρτος, αλλά έβδομος. Οι δε Ελεονώρα Μελέτη και Μανώλης Κεφαλογιάννης, που δεν εντοπίζονταν στις εκλόγιμες θέσεις, πήραν το πράσινο φως από τους γαλάζιους ψηφοφόρους.
Για να το πω απλά, αν αυτή η μέτρηση ήταν «διαγώνισμα» στο γυμνάσιο, ο μαθητής θα είχε ξεκάθαρα κοπεί. Γιατί όταν ο πρώτος των πρώτων, μοιάζει να είναι σχεδόν είκοσι μονάδες πίσω από τον συνυποψήφιό του που τελικά βγήκε τρίτος, κάτι δεν πάει καλά!
Δεν είναι δουλειά μου να πω, τι δεν πάει καλά.
Δεν ξέρω άλλωστε, ούτε μου αρέσει να κάνω «μαντεψιές» (δεν είμαι δα και δημοσκόπος!). Σε τούτο τον δόλιο τον τόπο ωστόσο κάποιου έργο πρέπει να είναι να το «ψάξει» λίγο παραπάνω. Του ΕΣΡ; Της ΕΣΗΕΑ; Του ΣΕΔΕΑ; Όλων μαζί;
Εμείς θα είμαστε υπομονετικοί και αισιόδοξοι, πως έως τις εθνικές εκλογές κάποιοι θα ζυγίσουν καλύτερα την δική τους αξιοπιστία, αλλά και την δική μας αντιληπτική ικανότητα και θα σταματήσουν να μας δημιουργούν τόσο προφανή ερωτήματα.
