Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Της Κωνσταντίνας Δ. Καρακώστα
Επίκουρης Καθηγήτριας Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας
Η Ανάσταση του Ιησού αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Χριστιανισμού, εκφράζοντας τον ύψιστο τρόπο απόδοσης της θείας αγάπης.
Την εβδομάδα των Μεγάλων Παθών, δοξολογούμε με κατάνυξη το κορυφαίο γεγονός της πίστης μας το οποίο ύμνησαν μεγαλοπρεπώς οι σπουδαίοι ποιητές των βυζαντινών χρόνων, Ρωμανός ο Μελωδός και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Η αυλαία του θείου δράματος ανοίγει με τις προρρήσεις του Ιησού για το Πάθος του, ακολουθεί η θριαμβευτική είσοδός του στα Ιεροσόλυμα και η σύγκρουσή του με τους άρχοντες των Ιουδαίων που οδήγησαν στη σύλληψη, τη δίκη και καταδίκη του με τη θανατική ποινή της σταυρώσεως. Και πραγματικά αποτελεί παράδοξο πως ένας Θεός γίνεται άνθρωπος, μαστιγώνεται, εμπαίζεται, ταπεινώνεται και θανατώνεται μαρτυρικά ως δούλος.
Είναι το απαιτούμενο όμως για να αναστηθεί. Πολύ γλαφυρά ο Νίκος Καζαντζάκης στο έργο του Αναφορά στο Γκρέκο αναφέρει:
«Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του και ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορυφή του Γολγοθά -θέλω να πω στην κορυφή του χρέους τους- να σταυρωθούν, ν΄ αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης. Άλλον δεν έχει…».
Η νίκη-κυριαρχία του Χριστού πάνω στον σατανά και τον θάνατο με την εις Άδου κάθοδό του, η λύτρωση- απελευθέρωση των δίκαιων ψυχών και, τέλος, η Ανάσταση με την έγερση του σώματός του στις μυροφόρες και τους μαθητές του συγκροτούν στην ιστορική τους συνέχεια τα γεγονότα της εορτής. Η Ανάσταση αποτελεί την πεμπτουσία του ευαγγελικού μηνύματος. Η σπουδαιότητα του γεγονότος της εγέρσεως του Ιησού τονίζεται από τον Απόστολο Παύλο στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν». Η Ανάσταση είναι η πεμπτουσία του Χριστιανισμού, με την απόλυτη έκφραση και ανάδειξη της σημασίας της θείας αγάπης, τον ανακαινισμό της ανθρώπινης ψυχής.
Η αναστάσιμη πίστη είναι εν τέλει ένα χαρμόσυνο και ακλόνητο μήνυμα βαθύτατα εσωτερικό και ουσιωδώς θριαμβευτικό. Η ημέρα της Ανάστασης σημαίνει για τους πιστούς τη «θέωση», τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο Θεό και τα δημιουργήματά του. Για κάποιους είναι ποίηση, είναι ύμνοι, είναι κήρυγμα, για άλλους είναι προσευχή, πνευματική αναζήτηση, θεολογικός στοχασμός. Για όλους τους πιστούς, όμως, εκφράζει τη χαρά της σωτηρίας, της οριστικής «νέκρωσης του θανάτου και καθαίρεσης του Άδου» που μόνο η εμπιστοσύνη στη θεία χάρη μπορεί να επιτελέσει. Η πίστη, η αγάπη και η συγχωρητικότητα είναι προαπαιτούμενα για τη βίωση της Ανάστασης. Μέσα στη θριαμβευτική ατμόσφαιρα της γιορτής της καλούμαστε να συγχωρήσουμε και να αγαπήσουμε.
Το μεγαλείο της είναι η πραγματικότητα ότι δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να μπορεί να τεκμηριωθεί με τη λογική. Το ανέσπερο φως της Ανάστασης δεν έχει καμία λογική απόδειξη, ξεπερνά κάθε όριο. Το Χριστός Ανέστη εγκαθιστά το φως της Ανάστασης στην καρδία του καθενός μας και οι πληγωμένες από τα καρφιά παλάμες του Χριστού απλώνονται για να μας αγκαλιάσουν και να μας επαναφέρουν στη Ζωή. Χρόνια Πολλά! Καλή Ανάσταση!
