Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Συνέντευξη
Του Πάνου Μπαίλη
Την εμπλοκή εκκλησιαστικών φορέων ή προσώπων σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση καταδικάζει ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος. Ο Ιεράρχης, σε συνέντευξή του στην TODAY PRESS χαρακτηρίζει εκτροπή την όποια παρέμβαση στις εκλογές ενώ εκτιμά ότι σύντομα οι σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας θα επανέλθουν σε «ήρεμα νερά».
Σε ό,τι αφορά την «επίθεση» που δέχτηκαν πολιτικά πρόσωπα με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών τόνισε ότι ή έντονη κριτική δεν πρέπει να οδηγεί σε απαξίωση προσώπων και κυρίως σε διχασμούς, που διαχέονται και στο σώμα του λαού. «Δεν θέλουμε ούτε να εξουσιάσουμε, ούτε να νομοθετήσουμε, ούτε να αντικαταστήσουμε αυτούς που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης του λαού».
-Σε λίγους μήνες έχουμε Ευρωεκλογές. Στις εθνικές εκλογές είχαν εμπλακεί μοναστήρια, και όχι μόνο, υπέρ κομμάτων που εμφανίζονται να ταυτίζονται με την ορθοδοξία. Σε αυτή τη συγκυρία πόσο θεμιτή είναι η όποια εμπλοκή παραγόντων της Εκκλησίας στις εκλογές;
Κανένας εκκλησιαστικός φορέας ή πρόσωπο, που αξιοποιεί την εκκλησιαστική του ιδιότητα, δεν επιτρέπεται να τοποθετείται κομματικά σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση στα πλαίσια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Όπου τυχόν αυτό έγινε, είναι εκτροπή και καταδικαστέο. Πρέπει να διασώσουμε την Εκκλησία ως Μάνα αυτού του λαού. Είναι ευθύνη όλων μας. Η Εκκλησία ενώνει, δεν κομματιάζεται, γι’ αυτό και δεν κομματίζεται.
-Η επιστροφή στα «ήρεμα νερά» στις σχέσεις Εκκλησίας –Πολιτείας πώς μπορεί να επιτευχθεί στις συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών;
Αναμφίβολα η ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου επέβαλε στην Εκκλησία να εκφράσει την αντίρρησή της υπερασπιζόμενη την ιερότητα του γάμου, όπως λειτουργεί στη συνείδηση του Ελληνικού Λαού, και την αξία της οικογένειας ως θεσμού που διαχρονικά συγκροτεί, ιδιαίτερα για την Πατρίδα μας, ό,τι πιο πολύτιμο για το μέλλον της. Και βέβαια αυτό δεν επέτρεψε σε κανένα ιδιαίτερα τυχόν κομματικό σχήμα να οικειοποιηθεί τον εκκλησιαστικό λόγο, απομονώνοντας τους Ιεράρχες από τους πιστούς και λέγοντας ότι αυτό έχει την αλήθεια του λόγου του Θεού και της Πίστεως. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή όπου το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι η υπογεννητικότητα.
Σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα «ήρεμα νερά» στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας αυτά, όσο κι αν προς στιγμή φαίνονται να ταράζονται, βρίσκουν πάντοτε την ηρεμία, όταν λειτουργεί η ανάγκη να διακονήσουμε ο καθένας από το δικό του «μετερίζι» τον Ελληνικό λαό. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε, με τις ιστορικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν επιτρέπει πολώσεις και διχασμούς ανάμεσα στους δύο πυλώνες της εθνικής μας υποστάσεως, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Ελληνική Πολιτεία. Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη. Άρα η συνεργασία στο πλαίσιο της Συναλληλίας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στα 200 και πλέον χρόνια του ελεύθερου βίου μας, δεν μπορεί να είναι ζητούμενο αλλά απόλυτη αναγκαιότητα.
-Το τελευταίο διάστημα πολιτικά πρόσωπα έχουν επικριθεί με αυστηρότητα και από απλούς κληρικούς αλλά και από ιεράρχες . Μοιραία η εξέλιξη αυτή προκαλεί εντάσεις σε μια δύσκολη περίοδο για την κοινωνία. Τελικά κινούμαστε μεταξύ κλητών και εκλεκτών;
Για την Ορθόδοξη Παράδοσή μας όλοι είναι κλητοί για να γίνουν εκλεκτοί. Αυτό είναι το έργο που έχουμε κληθεί να διακονήσουμε ως ποιμένες αυτού του λαού. Ακόμα και αν προς στιγμή ο έλεγχος προς πρόσωπα για τη στάση τους και τις αποφάσεις τους γίνεται με έντονο τρόπο, αυτό δεν πρέπει να οδηγεί σε απαξίωση προσώπων και κυρίως σε διχασμούς, που διαχέονται και στο σώμα του λαού. Διακονούμε την ενότητα του λαού, χωρίς να υστερούμε στο κυρίως έργο μας, που είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Διδάσκουμε Χριστό και Λειτουργούμε τα μυστήρια της Σωτηρίας των ψυχών. Δεν θέλουμε ούτε να εξουσιάσουμε, ούτε να νομοθετήσουμε, ούτε να αντικαταστήσουμε αυτούς που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης του λαού. Με αυτή την ευθύνη στεκόμαστε αρωγοί σε ό,τι έχει να κάνει με την πρόοδο και την ευημερία του λαού μας και με φιλανθρωπία για κάθε αναγκεμένο και ελάχιστο αδελφό του Χριστού.
– Πολλοί , και λόγω της απόφασης για τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στη Μονή Πετράκη, μίλησαν για χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Ανάλογες συζητήσεις είχαν γίνει και στο παρελθόν. Θα μπορούσε να ανοίξει ένας τέτοιος κύκλος συζήτησης σήμερα;
Είναι γνωστό πως ευκαίρως ακαίρως έρχεται το θέμα χωρισμού, όπως λέγεται, Κράτους και Εκκλησίας. Είναι γνωστοί και οι θιασώτες ενός τέτοιου γεγονότος, όπως επίσης είναι πολλά και διάφορα τα νοήματα που ο καθένας δίνει σ΄ αυτό. Η πλέον λαϊκίστικη μορφή αφορά ό,τι έχει να κάνει με τη μισθοδοσία του κλήρου από το κράτος. Δυστυχώς στην Πατρίδα μας ό,τι ιδεολογικοποείται γίνεται εις βάρος της αλήθειας και της ουσίας των πραγμάτων. Θα το επαναλάβουμε για ακόμα μια φορά: δεν υπάρχει πιο διχαστική για τον λαό μας και το γένος μας πράξη από τη μεθόδευση ενός χωρισμού, που θα διακινδυνεύσει όχι μόνο την ενότητα του λαού στην Πατρίδα αλλά και την ενότητα της Ελληνικής διασποράς, που η Ορθόδοξη Εκκλησία διακονεί απανταχού της γης. Η σχέση της Εκκλησίας και του Κράτους είναι μια ζωντανή σχέση. Αυτή η σχέση συνεχώς διαμορφώνεται, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, με μοναδικό σκοπό το καλό του λαού μας.
-Τα τρία τελευταία χρόνια, τουλάχιστον , υπάρχουν προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των ορθοδόξων Εκκλησιών. Πως μπορούν να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαχρονικά ως αυθεντική Εκκλησία Χριστού βιώνει σταυρώσιμα γεγονότα, που δοκιμάζουν σε ανθρώπινο επίπεδο την ενότητά Της. Εντούτοις υπάρχει μια εμπειρία που διασώζει πάντοτε την ενότητά Της. Η εμπειρία είναι η ευθύνη που οι Οικουμενικές Σύνοδοι ανέθεσαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ να διακονεί την Οικουμενική Ορθοδοξία. Έργο όχι εύκολο αλλά που επιτελείται πάντοτε με επίγνωση της ευθύνης. Προσευχόμαστε και ευχόμαστε να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα με τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού.
-Η παιδική εγκληματικότητα προβληματίζει για την έξαρση που εμφανίζει. Πώς μπορεί η Εκκλησία να βοηθήσει στο ξεπέρασμα αυτού του φαινομένου;
Η παιδική εγκληματικότητα είναι ένα φαινόμενο που μας προβληματίζει και μας καταθλίβει, διότι τρομάζουμε στη σκέψη πού θα καταλήξουν αυτά τα παιδιά, όταν ενηλικιωθούν. Η Εκκλησία εργάζεται φιλότιμα για την καλλιέργεια των παιδικών και νεανικών ψυχών μέσα από τα κατηχητικά σχολεία και τις νεανικές συντροφιές. Οι κατασκηνώσεις, οι ενοριακές δράσεις, οι διαδικτυακές δραστηριότητες, οι ωραίες εκδόσεις, οι πολυποίκιλες εκδηλώσεις, που οργανώνονται πολλές φορές μέσα στο έτος, στοχεύουν στις ψυχές και στους χαρακτήρες των παιδιών.
Πρόσφατα η Μητρόπολή μας παρέδωσε στην κυκλοφορία ένα βιβλίο με πλούσιο διδακτικό υλικό, που προήλθε από τη συμμετοχή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα EDUC8 με τίτλο:
«Από τη σύγκρουση στη συνάντηση. Διδακτικές διαδρομές για την ανάσχεση της βίας, του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας».
Είναι ένα βιβλίο που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο οι εκπαιδευτικοί και οι κατηχητές, προκειμένου να προσεγγίσουν το θέμα της βίας θεολογικά και να εκπαιδεύσουν τα παιδιά, με βάση την Ορθόδοξη θεολογική παράδοση, να είναι ικανά να οικοδομήσουν αντοχές και αντιστάσεις ενάντια στο θρησκευτικό φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, τη ριζοσπαστικοποίηση και τήν πολιτική ή θρησκευτική πόλωση. Η Εκκλησία, μέσα από τους υπεύθυνους κληρικούς νεότητας και από τα συνεχώς επιμορφωμένα στελέχη της, καταθέτει στα παιδιά τον λόγο της αγάπης, της ανοχής προς τον ξένο και διαφορετικό, της φιλοτιμίας, της συναλληλίας, της εργατικότητας και της υγιούς άμιλλας. Εργάζεται παράλληλα και με την οικογένεια, μέσα από τις Σχολές Γονέων, διότι η παιδική παραβατικότητα πολλές φορές ξεκινάει μέσα από τα σπίτια των παιδιών. Η Εκκλησία δεν ομιλεί μόνον. Ενεργεί και εργάζεται, για να προβάλλει τον ευαγγελικό λόγο στην εποχή μας, ο οποίος είναι λόγος καταλλαγής και αληθινού πολιτισμού, αφού η ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής.
-Πως θα κάνουμε ξεχωριστό για όλους αυτό το Πάσχα;
Αυτό το Πάσχα θα το κάνουμε ξεχωριστό με τον ειλικρινή αγώνα της αληθινής μετάνοιας. Εάν αναλογιστούμε και επισημάνουμε τα λάθη μας, εάν τα καταθέσουμε στον πνευματικό και καθαρίσουμε τη συνείδησή μας από τις ενοχές, εάν φερθούμε με θυσιαστική αγάπη στους διπλανούς και δεν χωρίσουμε τους άλλους σε δικούς μας και ξένους, εάν υπομείνουμε τον προσωπικό μας Γολγοθά και μιμηθούμε τον Εσταυρωμένο Χριστό, τότε θα βιώσουμε την Ανάσταση ως φως και χαρά. Τότε το Πάσχα θα είναι λαμπρό και η Λαμπρή δεν θα είναι μόνο μία ημέρα, αλλά θα γίνεται λαμπρή κάθε μέρα της ζωής μας. Αυτό εύχομαι ολόψυχα σε όλους!
