Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Βρίσκεται σε μια διαδικασία μετάλλαξης που ακόμα, δεν έχει πάρει την οριστική της μορφή.
Από ένα Συνέδριο, στο οποίο μόνο ένας στους τρεις συνέδρους ήταν εκλεγμένος, που τον τόνο έδινε το νέο κύμα των οπαδών του Κασσελάκη -οι αποκαλούμενοι και «κασσελίστας»- που απουσίαζε η πολιτική, αλλά και η ίδια η αριστερά και που βασικός στόχος όλων ήταν η προσωπική επιβίωση τους, ναι, νικητής στα σημεία αναδείχθηκε ο νυν πρόεδρος, η αφορμή της μετάλλαξης του κόμματος. Γιατί με το ρυθμό που αλλάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι πρώην και οι νυν καθοδηγητές που ψάχνουν αχυράνθρωπο για την ηγεσία, ώστε το κόμμα να παραμείνει στα χέρια τους, δεν θα έχουν καμία παρεμβατική βαρύτητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με παρελθόν και η συνέχεια του, θα έχει νέα πρόσωπα στα όργανα του -φυσικά του προέδρου- και σε λίγο νέο όνομα στη μαρκίζα του. Αυτοκτόνησε με έναν ηγέτη και μια παρέα που δεν είχε καταλάβει πως το κόμμα τους βούλιαζε εδώ και χρόνια και τώρα μεταλλάσσεται σε κάτι άγνωστο από έναν «άμπαλο» στην πολιτική σκακιέρα και τα εσωκομματικά παιχνίδια, αρχηγό. Φαντάζομαι όμως, πως και οι πιο στενοί «συγγενείς» θα έχουν αντιληφθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ «πέθανε» στις αποκριές του 2024.
Απέναντι στα γεγονότα
Καμιά φορά δεν θέλουμε να πιστεύουμε τα γεγονότα, αλλά είναι αυτά που καθορίζουν τη ζωή και την ιστορία.
Και τα γεγονότα λένε πως ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν υπήρξε στο Συνέδριο και ούτε Συνασπισμός είναι, όπως είπε και ο Κασσελάκης, ούτε αριστερή κατεύθυνση ακολουθεί η σημερινή ηγεσία του.
Με τον Κασσελάκη οδηγείται σε σμίκρυνση, με φανατικούς οπαδούς, χωρίς συγκεκριμένες πολιτικές, με ένα αόριστο όραμα στο οποίο ο κάθε ένας μπορεί να βρει ό,τι γουστάρει. Μια ιδεολογική σούπα, ένας αχταρμάς ευχών χωρίς σπονδυλική στήλη, χωρίς πολιτική στόχευση, εύκαμπτο σε ιδέες που αλλάζουν από έναν παρορμητικό αρχηγό.
Κι όμως μέσα από αυτά τα αρνητικά, η εικόνα του Κασσελάκη ενισχύθηκε. Έδειξε πως έχει «τσαγανό» και αμφισβήτησε ευθέως το «αλάθητο» του πρώην αρχηγού με τη φράση «Βρείτε μου αντίπαλο». Το συνέδριο τα άλλαξε όλα. Έδειξε την αδυναμία του τέως αρχηγού, την επιδειξιομανία του νέου, το καινούργιο κοινό που διαμορφώνεται στο χώρο και δεν αποτελείται πια από συνειδητοποιημένους αριστερούς, αλλά από «φαν» του «ροκ σταρ» Στέφανου και την απεγνωσμένη προσπάθεια των παλαιών στελεχών του κόμματος να αποδείξουν πως είναι παρόντες και έχουν ακόμα λόγο και βάρος στις εξελίξεις.
Η κανονικότητα διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ
Κανένα πολιτικό αφήγημα δεν ακούστηκε, κανένα πρόβλημα της κοινωνίας δεν συζητήθηκε . Όλοι έδωσαν μάχες εκ του συστάδην, όχι για την καθημερινότητα των πολιτών αλλά για τους εαυτούς τους.
Η ίντριγκα, το παρασκήνιο και η ανασφάλεια, χαρακτηριστικά της ελληνικής αριστεράς, κυριάρχησαν στα στελέχη αρνούμενα για άλλη μια φορά να δουν την πραγματικότητα. Πως δεν υπάρχει χώρος και μέλλον για τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, γιατί απλά δεν υπάρχει χρεοκοπημένη χώρα, ούτε μνημόνια ούτε «αγανακτισμένοι» κάθε πολιτικού χρώματος να επενδύσει πολιτικά. Γιατί όπως σοφά, είπε κάποτε η Αχτσιόγλου «στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ταιριάζει η κανονικότητα».
Το ερώτημα είναι ταιριάζει στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη; Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας σε άρθρο του ήταν καταλυτικός για την εικόνα που διαμορφώνεται στο χώρο. «Ο Κασσελάκης είναι ο μόνος στον ΣΥΡΙΖΑ που έχει κάποια συναίσθηση των μεγάλων παγκόσμιων διακυβευμάτων και των πολιτικών συνεπειών τους για τη χώρα. Μέσα στην απίστευτη ατσαλοσύνη του, είναι έτη φωτός πιο μπροστά από τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τον τραμπουκίζοντα Παύλο Πολάκη, τον δολοπλόκο Νίκο Παππά, ή την ανύπαρκτη Ολγα Γεροβασίλη… και την ξύλινη γλώσσα της αριστερής κενολογίας διανθισμένη με τη γνωστή της σάλτσα, του Διονύση Τεμπονέρα»..
Μήπως αυτοκτόνησε;
Ο ευρωβουλευτής Σ. Κούλογλου έχει άλλη άποψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτόνησε το Σεπτέμβριο γιατί το κόμμα εξέλεξε έναν ηγέτη
που δεν είχε σχέση με την αριστερά.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια η άλλη μισή, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα λαϊκίστικο κόμμα με αριστερές καταβολές, απαξιώθηκε από τους ψηφοφόρους του κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του με τον Καμμένο και κατέρρευσε παραδόξως όταν βρέθηκε στην αντιπολίτευση.
Η πολιτική ασθένεια του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε χρόνια πριν, αλλά κανείς στην Κουμουνδούρου, δεν θέλησε να πιστέψει πως οδηγούνται σε μαρασμό και αποξένωση από την κοινωνία και ενδέχεται να μην ξαναδούν εξουσία. Πίστευαν πως ήρθαν για να μείνουν.
Ακόμα και την περίοδο της αντιπολίτευσης, το 2019-2023, νόμιζαν πως με το κόλπο της απλής αναλογικής θα καθαρίσουν τον Μητσοτάκη. Κι όταν όλες οι δημοσκοπήσεις, όλων των εταιριών, έδειχναν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σοβαρό στρατηγικό πρόβλημα και πνέει τα λοίσθια, τα έβαζαν με τις δημοσκοπήσεις.
Το μέγεθος της διπλής ήττας του 2023 σόκαρε τα στελέχη του, όχι τόσο τους πολίτες. Και έχει δίκιο ο Κασσελάκης που λέει πως πήρε ένα κόμμα που δεν είχε κυβερνητικές προοπτικές και πρέπει να το αλλάξει. Απλά σημειώνω πως στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 850.000 ψηφοφόρους, επιπλέον όσων είχε χάσει το 2019.
Δώρα στον Μητσοτάκη από Στέφανο και Νίκο
Η πολυδιάσπαση της κεντροαριστεράς αναδεικνύει ένα μείζον πολιτικό πρόβλημα στο δημοκρατικό σύστημα της χώρας. Ποιος θα κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη που υφίσταται το πρώτο κύμα πολιτικού κόστους από τις μεταρρυθμίσεις και από την αλαζονεία ορισμένων στελεχών της;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν εμφανίζεται ικανός να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται μπροστά του από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από την φθορά της ΝΔ. Ακολουθεί την τακτική του «Όχι σε όλα» του παλιού ΠΑΣΟΚ, «ψαρεύοντας» ψήφους μαζί με άλλους, στα νερά της ταραγμένης λίμνης της κεντροαριστεράς, αντί στη μεγάλη θάλασσα του κέντρου.
Με τον Στέφανο Κασσελάκη στον μεταλλασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ, η αντιπολίτευση αδυνατεί να παρουσιάσει ένα συγκροτημένο πολιτικό αφήγημα απέναντι στη δυναμική παρουσία του πρωθυπουργού.
Και αν αυτό δεν καλυφθεί τα επόμενα χρόνια, και οι δύο θα ανοίξουν το δρόμο για την τρίτη τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
